เป็นการกลับมาอีกครั้งที่น่าสนใจสำหรับผมและแฟนเพลงที่รอคอยพอสมควรสำหรับซิงเกิลใหม่ของวงหัวมัน Potato   วงในตำนานที่มีแฟนเพลงค่อนข้างเยอะมากที่รอคอย คาดหวัง และตั้งตากับผลงานของพวกเขา ซึ่งก็รวมผมเองด้วย  หลังจากที่ก่อนหน้านี้ถล่มชาร์ทเพลงด้วยซิงเกิลยอดฮิตอย่างเพลง  แทยอน  เอ๊ย  “เธอยัง” จากอัลบั้มชุดที่แล้วๆ  มาวันนี้พวกเขาได้เปลี่ยนโยกย้ายชายคาอีกครั้ง หลังจากแยกทางกับ We Record ก็มาอยู่กับ Werkgang 

 

        ถึงแม้จะอยู่กับ GMM เช่นเดิม  แต่ก็มีการเปลี่ยนแปลงพอสมควรเพราะหลุดขาดอย่างสิ้นเชิงจากการกุมบังเหียนของ ฟองเบียร์ แห่ง We  ทีนี้ก็ต้องดูแล้วว่า  Potato ในร่างอวตารใหม่ จะยังเก็บความนิยมจากแฟนเพลงได้เช่นเดิมอีกหรือไม่ เพราะวงนี้ก็ต้องผ่านมรสุมการเปลี่ยนแปลงตัวสมาชิกในวง  เจอข่าวนู้นนี้มาตลอดเวลา  รวมทั้งปัญหาการขัดแย้งกับตัวโปรดิวเซอร์อย่าง ฟองเบียร์ด้วย ซึ่งเราในฐานะคนนอก คงไม่รู้เบื้องหลังเบื้องลึกอะไรมากไปกว่าการคาดเดา และจากคำที่เขาเล่าอ้าง..  ถ้าถามตัวผมผู้เขียนละก็  ผมอยากให้ทุกคนเลิกคิด และฟังๆเพลงไปเหอะครับ  วัดกันด้วยผลงานนี่ล่ะ  อย่าไปอะไรกับเรื่องเบื้องหลังมันมาก  ให้เขาจัดการกันเองเถอะ  not our business!

        ซิงเกิลฮู้ ฮู นี่ ทางวงโปเตโต้ก็ต้องการที่จะสื่อให้เห็นเรื่องความหวัง และ กำลังใจ ที่จะต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคและก้าวไปข้างหน้าด้วยความสุข  เหมือนกับสิ่งที่วงเขากำลังทำกันอยู่  นอกจากเนื้อหาของเพลงที่เน้นจะใช้คำที่ทำให้ฟังแล้วรู้สึกสวยงาม มีพลังของวันใหม่   ทางด้านภาคดนตรีพวกเขาก็เน้นทำให้ฟังง่ายๆ  ไลน์ดนตรีต่างๆทั้งเบสกีต้าร์กลอง พยายามทำให้มันนุ่มและละมุน  ไม่เกรี้ยวกราด  คือฟังแล้วมันsoftกับรูหูของหนูพอสมควร  อย่างที่เขาได้ให้สัมภาษณ์เอาไว้ซึ่งมันก็จริง  เท่าที่ฟังดูมันค่อนข้างฉีกไปจาก Potato ในรูปแบบเก่าๆอยู่ประมาณหนึ่ง  ถ้าให้พูดกันตรงๆแล้ว ดนตรีของ Potatoก็มีการปรับเปลี่ยนและขยับอยู่เรื่อยๆ  นับตั้งแต่ชุด1 ไปชุด2 จนมาถึงปัจจุบันนี้   ถ้าให้พูดตรงๆคือ  ไม่มีจุดจำของภาคดนตรีของPotatoอยู่มาตั้งแต่แรกแล้ว   แต่พวกเขาสามารถทำให้เพลงมันเพราะ และปรับเปลี่ยนไปตามช่วงเวลาที่เปลี่ยนไปของยุคสมัยคนฟังเพลงด้วย  ถือเป็นข้อดีของการไม่มีเอกลักษณ์แบบจัดๆอย่างหนึ่ง  ที่สามารถทำตัวเป็นกิ้งก่าเปลี่ยนสีเพื่อเอาตัวรอดท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย ..  ได้อย่างเสียอย่าง
 

        สำหรับเพลง ฮู้ ฮู นี่  นอกจากภาคดนตรีอย่างที่บอกไปแล้วว่า  กลางๆ  แต่สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนอยากจะติแบบรุนแรง นั่นคือเนื้อร้อง  .. เนื้อร้องของเพลงนี้ ผมขอให้คะแนนติดลบ  ในเรื่องของคอนเซปต์และความตั้งใจที่จะสร้างเพลงที่ให้กำลังใจ ถือเป็นสิ่งดีแล้วที่จะส่งต่อพลังนี้กับเพื่อนมนุษย์คนอื่นๆที่กำลังท้อแท้ในสังคม   เพียงแต่ว่า  ในแง่ของความเป็น “เพลง”  และ“เนื้อร้อง” แล้ว  ซิงเกิลนี้ของ Potato สอบตกสำหรับผม  เพราะเนื้อร้องขาดความสละสลวย ฟังแล้วไม่มีอะไรให้จดจำหรือร้องตามได้ง่ายๆอย่างที่มันควรจะเป็น  ท่อนแต่ละท่อนขาดความสัมพันธ์กันทั้งการที่ไม่ยอมคุมธีมเพลงและละเลย “สัมผัส”ของคำที่เลือกมาใช้ ที่เนื้อเพลงควรจะมี   ขอตำหนิไปที่คนเขียนเนื้อเลยครับ  เหมือนเอาสิ่งที่อยากพูดอยากเขียน มายำๆลงในท่อนเพลง    คือมั่วมากพูดกันตรงๆ  ไม่มีความคล้องจองอะไรเลย ท่อนที่ไม่ชอบก็อย่างท่อนpre-hook ที่ร้องว่า “ปลิวไปกลายเป็นละอองล่องลอยไป” นี่ก็เวิ้นเว้อยืดยาว ฟังแล้วแหม่งๆ ,  แถมที่แย่ที่สุดคือ ”โกงโน้ต”จนน่าเกลียดสำหรับบางจุด อย่างท่อน “ความมืดเทาบางทีก็ทำให้เห็น  ขา..”  ขาอะไรครับ   รู้อยู่ว่า  ภาษาไทยมีวรรณยุกต์  เปลี่ยนปุ๊บความหมายเปลี่ยนจาก  ค่า  กลายเป็น  ขา ..  จุดนี้สำหรับผมก็ถือว่าค่อนข้างแย่จริงๆ  นอกจากนี้ยังไม่นับท่อนฮุคที่ ความหมายดีจริงแต่ไม่มี”จุดจำ”และ impact มากพอให้เป็นเพลงดีๆเพลงหนึ่งได้ ..

 

          สรุปแล้ว ซิงเกิล ฮู้ ฮู นี้  ไม่ถูกใจสำหรับแฟนเพลง Potato เดนตายอย่างผมที่ตามฟังมาตั้งแต่ชุดแรก   และเนื้อเพลง สมควรแก้อย่างสูงสุดอย่าปล่อยงานคุณภาพดร็อปแบบนี้ออกมาอีก พูดในฐานะ คนเขียนเพลงคนหนึ่ง  คนวิจารณ์เพลง  และแฟนเพลงที่รัก Potato ครับ